Veel gezien

Goedemorgen/middag/avond (doorstrepen wat niet van toepassing is) Ons laatste bericht werd geplaatst in Surfers Paradise, een supertoeristische badplaats aan de Goldcoast. Hoe leuk het er ook was, na drie dagen heb je het daar ook wel weer gezien en zijn doorgereden naar Tamborine Mountain. Bij het vorige bericht werd namelijk een reactie geplaatst door ene Gerard Ellen die woont op deze bergrug. Nieuwsgierig als we zijn hebben we hem gebeld en konden langskomen voor een bak koffie. Dit bakje draaide echter uit op een verblijf van 4 nachten in het tweede huis op zijn riante erf. Superdeluxe en compleet ingericht dus heerlijk relaxed. Gerard kwam op onze site terrecht via een goede vrind van hem uit de buurt van Drachten, en mij weer bekend uit de wereld der beglazing, onze bovenste beste Arjan. Arjan, als je eens in de gelegenheid bent om langs te komen, doen!!! Gerard woont hier echt schitterend.
De eerste dag hebben we het Knoll National Park bezocht voor een korte route en daarna door naar het Cedar Creek NP waar we enthousiast in het koele water onder een waterval hebben omgeplonst, wat een wille. De tweede dag na een bakje met onze gastheer op naar de Green Mountains. de lange en heel erg bochtige weg door O'Reilly's rainforrest was al een belevenis op zich. Boven aangekomen ons eerst maar eens verdiept in de tracks die daar te lopen zijn. De keuze viel op twee routes van zo'n 4 en 5 km naar Python Rock en de Moran Falls. Het weer werd steeds slechter dus we wilden weer op tijd bij de auto kunnen zijn. De uitzichten waren weer buitengewoon en Mirjam heeft als een ware Tarzan in een liaan omgeslingerd. Vlak na dat we terug waren begonnen inderdaad de dikke onweers- en regenbuien.
Dag drie, we waren het er zwaar over eens dat we onszelf nu wel onder de categorie "geoefende wandelaars" mochten plaatsen dus tijd voor het echte werk. In de Binna Burra section van het Lamington National park een route van 14 kilometer uitgezocht, en echt, zo'n mooie route hebben we nog nooit gelopen. De paden waren heel smal langs afronden, rotsen, heel donkere en dichte stukken rainforrest, langs kreekjes, watervalletjes en dan geen mens tegekomen. Fantastisch. Op deze manier spot je ook verweg de meeste dieren, leguanen, hagedissen, de meest vreemdsoortige vogels, een hele grote spin, een bovenmaatste zoetwaterkrab, felblauw met gele strepen op de rug en heel boos opdat we hem uit dromenland probeerden te porren voor de perfecte foto, welke natuurlijk compleet mislukt is. Verder possums, wallaby's en als allerbeste een zwarte slang, de tweede in levende lijve is gesignaleerd deze reis.
Tijdens het op papier zetten van bovenstaande zinnen vol waarheden probeer ik hier op tafel buiten een australische vogel, de Kookaburra, oftewel de lachende vogel vanwege zijn geluid, zoute pinda's te voeren. Hij of zij heeft een te grote snavel of te weinig richtingsgevoel om ze op te pikken, sneu .... het lachen is deze vogel inmiddels wel vergaan.
Na afscheid te hebben genomen van Gerard hebben we onze route vervolgd naar Burleigh Heads. Een dag languit op het strand gelegen en s'avonds het het aloude spel Yahtzee opnieuw ontdekt. De reis werd voorgezet richting Byron Bay. Tijdens deze rit zijn New South Wales weer binnengereden, de staat waar het allemaal begon, dus het klokje weer een uurtje vooruit gezet, het verschil met NL is nu weer 10 uur. Byron is een plaatsje waar we op voorhand al veel positieve verhalen over hadden gehoord, het leeft hier van de toeristen en het is dag en nacht druk in de gezellige straatjes. Vooral in de avond zijn er veel straatmuzikanten die de boel op een gezellige manier weten op te luisteren en er lopen de meest vage types rond, van die hippie's die compleet in de verkeerde tijd leven, maar erg leuk.
Om het weekend te vieren maar weer eens een kroeg bezocht. In een hele leuke bar gezeten waar weer de nodige internationale gesprekken zijn gevoerd. Mirjam werd zelfs nog uitgenodigd voor een romantisch diner voor twee door een gezellige Israelier, maar heeft dit aan haar neus voorbij laten gaan.
Na vier dagen Byron Bay de rust maar weer eens opgezocht in de buurt van Yamba. In het Yuraygir National Park een wandeling gemaakt richting Shelley Beach, weer een prachtige route en deze keer langs zee. De heren Kangaroes die we hier tegenkwamen waren bijzonder ijdel en wel bereid om eens uitgebreid voor onze camera te poseren. Zulke grote kangaroes hadden we in het wild nog niet eerder gezien. Natuurlijk ook weer de nodige ander australische diersoorten gezien maar het begint al aardig te wennen. Zo nu en dan spring je letterlijk een halve meter de lucht in van schrik omdat je weer eens een beest voor je voeten weg ziet schieten.
Even terug van de natuur naar de weg. In dit gebied hebben ze de flitspalen ook uitgevonden maar de aardigheid hier is dat je eerst een bord tegenkomt met "speedcamera ahead" dan druk je dus even op de rem, na zo'n 50 meter staat er dan ook gegarandeerd zo'n ding, rijdt voorbij en geeft weer gas tot de volgende waarschuwing. Of het nou dommigheid of vriendelijkheid is van de heren agenten, wij weten het niet maar zijn er blij mee. In ieder geval niet dat "stiekum achter een bosje" gedoe.
Van Yamba naar Woolgoolga, weer een dorpje aan de kust. We hebben avond gezellig doorgebracht met een stel aardige locals in de plaatselijke pub. Werden zelfs nog uitgenodigd deel te nemen aan de voetbalwedstrijd van de volgende dag. Hier hebben we toch maar voor bedankt, wij stonden liever niet voor .... voor het gehele dorp.
De voldende dag in de stromende regen doorgereden naar Coffs Harbour waar we twee nachten blijven. Alweer en populaire stek voor reizigers dus we gaan gauw verder. Wij laten het hier eerst even bij, we hopen jullie hiermee weer een beetje op de hoogte te hebben gebracht en tot de volgende keer.