Ballarat - Coober Pedy

Zo,
Daar zijn we weer eens. 23 november zijn we van Gembrook naar Ballarat gereden om daar Sovereign Hill te bezoeken. In dit gebied werd in 1851 voor het eerst goud gevonden waarna er vanuit de hele wereld mensen op af kwamen op hun geluk te beproeven in deze omgeving. Sovereign Hill is nu niet meer in werking maar de mijnschachten zijn er nog en er is een compleet dorp opgezet in de stijl van vroeger. We zijn in de originele mijnen geweest en ik kan me voorstellen dat het werk daar zwaar en ongezond is geweest zover onder de grond. Zelf hebben we ook nog geprobeerd wat goud te vinden door het zeven van water maar blijkbaar zijn we te ongeduldig want we keerden met lege handen terug naar Gurbe.
Van Ballarat zijn we naar Geelong gereden om daar te beginnen aan de beroemde Great Ocean Road, welke wordt omschreven als een van de mooiste routes ter wereld. De planning was om hier drie dagen over te doen. De weg loopt grotendeels langs de bergwanden naast de zee wat zorgt voor echt schitterende plaatjes. De overnachting was in Lorne, waar we op prachtig caravanparkje stonden aan de rivier. Hier hebben we s'avonds een potje internationaal staan vissen met wat Australiers, Duitsers, Italianen een Noor en een Ier. Natuurlijk was het daarna even gezellig zitten rond het vuur om te toosten op de wel hele waardeloze vangst van deze avond. De dag erna een schitterende bushwalk gedaan met de Noor langs verschillende watervallen door de bossen van Lorne. In de middag doorgereden naar Apollo Bay. De volgende dag via Cape Otway naar The Twelve Apostles, echt een heel mooi verschijnsel, daarom ook een van de meest bekeken locaties in Australie, kijk voor een goede indruk even naar de foto's. Onderweg nog gestopt bij de London Bridge, niet minder impossant zou ik zeggen. We troffen het ook enorm met het warme weer en heldere lucht.
Warrnambool, tevens het einde van onze prachtige rit langs de Great Ocean Road, is de plaats waar we twee nachten verbleven op een leuk park aan zee. Het is ongelooflijk hoe snel je met iedereen aan de praat raakt, deze keer was het de peuter van de buren die ons vol trots kwam vertellen "my daddy loves alcohol" we hebben pa uiteraard even op zijn gedrag gewezen. Zondag naar Beachport gereden. Een lange rit via Mount Gambier waar we het blauwste meer ooit hebben gezien, Blue Lake is ontstaan na een vulkaan uitbarsting, bracht ons in Murray Bridge voor een overnachting. De volgende dag door naar Hahndorf, een dorpje waar vele Duitsers rond 1800 naar toe gingen om te wonen en te werken. Nog steeds heel veel Duitse invloeden daar, het was als waren even op de Lemmer. Tijdens onze rit richting Adelaide gebeurde er iets heel heel ergs, Gurbe's water was weer aan de kook. Gelukkig was er een servicepunt in Adelaide an de monteur ter plekke was er snel uit. De samenwerking tussen ons en Gurbe verliep toch niet geheel naar verwachting, en tot ons groot verdriet waren wij genoodzaakt het contact met onze vriend te verbreken. Gurbe 2 diende zich aan, het kon de tweelingbroer wezen. Alleen het interieur wijkt af, Gurbe1's zijn frisse licht eiken plastic elementen staan in schril contrast met de donkere stoere kleuren van de plastic decoraties van Gurbe2. Dus na uurtje lossen en laden gingen we ook weer verheugd op weg en zien het vervolg van onze reis dan ook vol vertrouwen tegemoet. Benzinetank was mooi gevuld, gasflesje weer vol en het heeft ons een enorme poetsbeurt bespaard en dat alles in een uurtje tijd, mwah, goede deal toch? De klok was inmiddels ook weer een half uur acheruit gegaan, het scheelt op dit moment nog maar 9,5 uur met NL.
30 november dus twee nachten in het vooral regenachtige Adelaide verbleven, Port Adelaide bekeken met zijn oude gebouwen en nog wat in de city omgestruind. De ozzies vinden Adelaide maar saai, maar wij konden het zeker wel waarderen. Van deze stad naar Port Augusta, de doorgang naar The Outback. Hier begint dan ook de ellenlange Stuart Highway. De af te leggen afstanden zijn echt onvoorstelbaar, en het is alsof je de set van de Flying Doctors binnenrijd. Het praat raakt wel eens wat op en de radio laat het hier afweten dus uit pure verveling begin je van alles uit te vinden. Zo weet ik dat ik 8,5 minuten over een pepermuntje kan doen zonder het door te bijten, de inhoud van de vlieg voor het grootste gedeelte transparant is want die blijven mooi op het raam plakken dus alle tijd om het even te bestuderen en zo meer van die dingen. The Outback, het centrum van Australie dus, is een enorme grote vlakte met hoofdzakelijk zand, rood zand en wat kurkdroge struiken met zo nu en dan wat bergen. Er lopen een paar goede verharde wegen door maar er is niet veel te zien. Met wat mazzel kom je om de 50 kilometer kom je eens een auto tegen, waar je enthousiast naar gaat zwaaien en verder zijn er de roadtrains, trucks met drie aanhangers die door het landschap denderen en echt nergens voor stoppen. Plots zijn daar dan een Emu (een soort veredelde struisvogel) die haar jongen zonder ongelukken over de weg probeert te loodsen en de lizards die wat kronkelend over de weg heen kruipen. Op moment van schrijven zitten we in Coober Pedy, een stadje waar men grotendeels onder de grond leeft wegens de enorme warmte in de zomer. Het kan oplopen tot 60 graden, onder de grond is het altijd 24 tot 26 graden dus geef ze eens ongelijk. Hier leeft men van de opalmijnen. Het is echt heel erg bijzonder. We hebben vanochtend lekker touristisch een tourtje geboekt en we waren de enigen deze ronde. De gids heeft ons veel verteld en laten zien. We zijn in een museum geweest en in de mijnschachten. De ondergrondse woning en kerk waren toch wel heel erg apart, maar ik heb liever wat uitzicht. Morgen gaan we verder richting de Uluru cq Ayers Rock en daar doen we waarschijnlijk 2 dagen over maar hebben er in ieder gevaal heel veel zin in. Ik hoop dat ik jullie weer aardig op de hoogte heb kunnen brengen en wens jullie allemaal het beste.
Tot het volgende berichtje.